Minerały w przyrodzie

Minerały są substancjami stałymi obecnymi w przyrodzie i mogą być wykonane z jednego lub więcej pierwiastków połączonych ze sobą czyli związków chemicznych.

Występujące w przyrodzie – Złoto, srebro i węgiel to pierwiastki, które same w sobie tworzą minerały. Są one nazywane pierwiastkami rodzimymi. Zamiast tego, zwykła sól kuchenna jest związkiem chemicznym, który jest nazywany solą kamienną, jest natomiast minerałem utworzonym z jonów sodu i chloru. Atomy, jony i molekuły tworzące minerał są obecne w przestrzeni w uporządkowany sposób i zgodnie z dobrze określonymi kształtami geometrycznymi, które nazywamy kratami krystalicznymi. Struktura siatki krystalicznej określa kształt kryształu, jaki widzimy. Na przykład, sól kamienna lub kuchenna jest minerałem uformowanym z sześciennych kryształów. Jego siatka krystaliczna ma ten sam kształt i składa się z jonów sodu i chloru, które są obecne w przestrzeni w naprzemiennym porządku.

Kolejność atomów w przestrzeni i sposób, w jaki łączą się one ze sobą, decyduje o sposobie, w jaki minerał może się laminować lub złuszczać. Laminowanie jest właściwością, którą niektóre materiały muszą łamać zgodnie z ich geometrycznym kształtem. Jego skład chemiczny określa również kolor kryształu, np. żółty dla topazu, czerwony dla rubinu, fioletowy dla kwarcu ametystowego. Inną cechą charakterystyczną minerałów jest ich twardość, a więc odporność na zarysowania. Twardość klasyfikowana jest liczbami (od 1 do 10), zgodnie ze skalą Moh’a.

Na początku skali znajdują się bardzo miękkie minerały, które można porysować bez wielkiego nakładu siły np. paznokciem, takie jak talk, kreda i kalcyt. Na końcu skali znajduje się diament, który jest najtwardszym minerałem w przyrodzie.