W starożytnej Mezopotamii grobowce w większości przypominały  jaskinie- ale podobnie jak w Egipcie, grobowce królewskie były bardziej ozdobne. Wykopaliska archeologiczne przeprowadzone w latach 20. ubiegłego wieku  odsłoniły Królewskie Groby Ur, w których znaleziono wiele znakomitych dzieł składających się ze złota i innych wartościowych przedmiotow. W jednym z grobowców, nazwanym przez archeologów  „Wielką Śmiercią”, znaleziono ciała sześciu strażników i 68 dam dworu. Uważa się, że były one faworyzowane przez króla i zostały wybrane, by towarzyszyć mu w życiu pozagrobowym.

Rodzaje Kamienia do produkcji Płyt Grobowych

 

Mezopotamczycy, czy to na południu w regionie Sumeru, czy też na północy w Akkad, tak bardzo troszczyli się o właściwe grzebanie zmarłych, że często budowali grobowce wewnątrz lub obok swoich domów, aby móc nadal opiekować się zmarłymi i zapobiegać problemom, które wynikały z nawiedzania. Ta sama praktyka była obserwowana przez kulturę Majów, która również utrzymywała głęboko zakorzeniony strach przed duchami. W grobowcach tych zawsze znajdowały się rzeczy osobiste, a także dary, nawet skromne, które zmarły miał ofiarować bogom podziemi po przybyciu do nich. Królowie, oczywiście, odpoczywali z bardziej wyszukanymi prezentami dla bogów, o czym świadczą wykopane w całej Mezopotamii dobra grobowe. Można zatem zauważyć, że w każdej kulturze proces grzebania zmarłych ma związek z ich wierzeniami. Tak też w większości pozostało do dziś.