Historia Płyty Grobowej- Nagrobka
Nagrobki znane są pod wieloma różnymi nazwami, takimi jak: kamienie pamiątkowe, znaczniki grobowe, nagrobki, tablice nagrobne, pomniki cmentarne. Wszystkie te nazwy odnoszą się do funkcji kamieni nagrobnych; upamiętniania i upamiętniania zmarłych. Nagrobki były pierwotnie wykonane z kamieni polnych lub kawałków drewna. W niektórych miejscowościach kamienie (nazywane „wilczymi kamieniami”) umieszczano nad ciałem, aby zapobiec odsłonięciu przez zwierzęta płytkiego grobu.
Ich historia sięga 20.0000-75.000 lat. Archeolodzy odnaleźli ciała neandertalczyków, które były pochowane w jaskiniach, zabezpieczone palami i głazami. Uważa się, że te miejsca grobów nie były przypadkowe. Ranni lub umierający zostali prawdopodobnie pochowani, a skały lub głazy zostały wepchnięte przed jaskinię w celu ochrony przed dzikimi zwierzętami. W Jaskini Sharindar w Iraku znajdowały się szczątki osoby (ok. 50.000 p.n.e.) z kwiatami porośniętymi wokół ciała. Możliwe, że zostały tam umieszczone aby wyrazić zmarłemu hołd. W obecnych czasach także dużą wagę przywiązuje się do pochówku. W miarę upływu czasu rozwinęły się różne inne metody pochówku. Chińczycy jako pierwsi użyli trumien do przechowywania swoich zmarłych około 30.000 p.n.e. Mumifikacja i balsamowanie zostały użyte około 3200 p.n.e. w celu zachowania ciał faraonów egipskich na życie pozagrobowe. Faraonowie byli umieszczani w sarkofagu i osadzani w grobowcu z posągami reprezentującymi ich sługi i zaufanych doradców, a także ze złotem i luksusami, aby zapewnić ich akceptację w świecie poza nim. Niektórzy królowie wymagali, aby ich faktyczni słudzy i doradcy towarzyszyli im w śmierci, a słudzy i doradcy byli zabijani i umieszczani w grobie. Kremacja, która rozpoczęła się mniej więcej w tym samym czasie co mumifikacja, była również popularną metodą pozbywania się zmarłych.
Pierwszy cmentarz, podobny do dzisiejszego, został założony w Paryżu w 1804 roku i nazwany cmentarzem „ogrodowym”. W Pèere-Lachaise znajduje się wiele znanych nazwisk, takich jak Oscar Wilde, Fryderyk Chopin i Jim Morrison. To właśnie na tych ogrodowych cmentarzach nagrobki i pomniki stały się misternymi dziełami. O wielkości i kunszcie nagrobka zadecydował jego status społeczny. Wczesne pomniki przedstawiały straszne sceny ze szkieletami i demonami, które budziły w żywych strach przed życiem pozagrobowym. Później, w XIX wieku, nagrobki ewoluowały na rzecz scen spokojnych, takich jak cherubini i aniołowie prowadzący zmarłych w górę. W roku 1831 Stany Zjednoczone założyły własny wiejski cmentarz, The Mount Auburn Cemetery w Cambridge, Massachusetts. Tak też ewaluowała potrzeba rzemieślników, którzy aby sprostać wymaganiom klienta prześcigali się z produkcją i wytwarzaniem coraz to nowych kompozycji płyt pamiątkowych i kamieni nagrobnych.
